Dmitrij Niefiodow: „Państwo Islamskie” i rosyjski Kaukaz
Dmitrij Niefiodow
Zarząd do Spraw Zaleceń Religijnych Egiptu przygotował raport, z którego wynika, że ugrupowanie terrorystyczne „Państwo Islamskie” zmienia taktykę pozyskiwania nowych członków, przenosząc środek ciężkości polityki werbunkowej z krajów arabskich na Kaukaz, państwa Azji Środkowej i Indonezję. Zdaniem Egipcjan, praca emisariuszy „Państwa Islamskiego” będzie w tych regionach względnie prosta, gdyż mieszkujący tu muzułmanie są liczni, stosunkowo mało poinformowani i ufni wobec arabskich kaznodziejów. Przy tym nadrzędnym celem islamistów jest świeży dopływ rekrutów w szeregi ugrupowania, zaś „poszerzanie terytorialnych granic wpływu Państwo Islamskie nadal koncentruje w regionie Bliskiego Wschodu”.
Giovanni Caprara: „Wojna bez ryzyka” z wykorzystaniem dronów
Giovanni Caprara
Inwestycje w zakresie wdrażania systemów uzbrojenia dotyczą w szczególności rozwoju robotyki oraz systemów cybernetycznych. Działania te mają za zadanie zmniejszyć czas, jaki upływa od momentu wykrycia celu do jego likwidacji. Ciągła ewolucja areny działań wojennych i asymetryczność zagrożeń sprzyjały rozwojowi oraz wdrażaniu systemów zdalnego sterowania – rynku, który jest dziś wart 950 mln USD, a którego wartość, biorąc pod uwagę obecną tendencję wzrostową, może wzrosnąć do 2 mld USD w najbliższych latach i nawet do 28 mld USD za 10 lat. Strategia wykorzystująca bezzałogowe statki powietrzne ma realizować doktrynę tzw. „wojny bez ryzyka”.
Eugeniusz Januła, Małgorzata Kasińska: Carlos czy Szakal?
Dziś, Ilich Ramirez Sanchez – Carlos – Szakal, znajduje się w jednym z najlepiej strzeżonych francuskich więzień. Wszystko wskazuje, że część jego życia związana z terroryzmem dobiega końca. Wielu jednak twierdzi, że obecnie sześćdziesięciosześcioletni letni król terroryzmu lat 1970’ i 1980’, nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.
Paulina Gasmi: Uchodźcy z Afryki problemem Europy
Paulina Gasmi
Ostatni szczyt Unii Europejskiej ma rozwiązać problem, jakim są uchodźcy z Afryki, którzy masowo przybywają do Europy. Jest to kwestia priorytetowa, o której rozmawiają przedstawiciele 28 państw unijnych. Czy zostaną podjęte dobre decyzje? – ciężko stwierdzić. Liczba uchodźców sięga aż 40 tys. osób, które przedostały się przez Morze Śródziemne. Stąd jest to sprawa dużej wagi...
Paweł Sawicki: Japońskie siły samoobrony – obecne funkcjonowanie i rys historyczny
Paweł Sawicki
W najnowszej strategii bezpieczeństwa Japonii jako największe zagrożenia dla suwerenności państwa uznaje się Chińską Republikę Ludową. Chińskie wojska przewyższają naturalnie liczebnością Japońskie Siły Samoobrony i w przeszłości już próbowały przeprowadzić symulacje ataku, sprawdzając reakcję sił morskich JSS. Jest to najpoważniejsze zagrożenie, ponieważ Chiny wciąż roszczą sobie prawo do wysp Senkaku.
Tomasz Skowronek: Terroryzm chilijski
Tomasz Skowronek
Recenzja: John Dinges, Czas Kondora. Jak Pinochet i jego sojusznicy zasiali terroryzm na trzech kontynentach, Wydawnictwo Czarne, Warszawa 2015, 416 ss.
Kornel Sawiński: Hadżi Bakr – główny strateg Państwa Islamskiego
Kornel Sawiński
Coraz bardziej uprawomocniona staje się teza, że dowódcami i najważniejszymi postaciami stojącymi za strategicznymi sukcesami Państwa Islamskiego byli wysoko postawieni iraccy wojskowi z czasów Saddama Husajna i funkcjonariusze irackiej partii Baas. Obok Abu Muslima al-Turkmaniego [1], Abu Alego al-Anbariego [2] czy Abu Aymana al-Irakiego [3] większą uwagę warto poświęcić postaci Hadżi Bakra, którego prawdziwe nazwisko brzmi Samir Abd al-Muhammad Hilaui [4]. Niemiecki magazyn „Der Spiegel” opublikował szczegółową analizę odnalezionych dokumentów S. al-Hilauiego, byłego irackiego oficera wywiadu z okresu rządów S. Husajna. S. Al-Hilaui, który po amerykańskiej inwazji na Irak przystąpił do struktur przyszłego „Państwa Islamskiego", stał się głównym strategiem skutecznej kampania przejmowania rozległych terytoriów w Syrii. Niemiecki dziennik dotarł do dokumentów pokazujących początki ruchu, jego wewnętrzną strukturę i planowane działania.
Kamil Szubart: Wojna z Kalifatem: front europejski (casus Szwajcarii)
Kamil Szubart
Szwajcaria jest kolejnym krajem Europy Zachodniej, zagrożonym rozwojem rodzimego ekstremizmu islamskiego. Organizacyjnie i personalnie jest on powiązany z islamistami w RFN i Francji, co z kolei odzwierciedla specyficzną strukturę państwa szwajcarskiego, z dwoma największymi członami federacji, w postaci części niemiecko- i francuskojęzycznej. Transnarodowa współpraca opiera się w na wspólnocie językowo-kulturowej i bliskości geograficznej, ale również jest wynikiem słabości w diagnozowaniu i zwalczaniu zagrożeń terrorystycznych przez szwajcarskie władze. Współpraca międzynarodowa Szwajcarii w tej materii opiera się na trzech głównych filarach: UE (SIS Schengen, Europol, Eurojust i Frontex), która jest dla Szwajcarii głównym punktem odniesienia; organizacjach międzynarodowych o zasięgu globalnym (Interpol i ONZ), oraz porozumieniach bilateralnych m.in. z FBI (jedno z jedenastu europejskich biur łącznikowych zlokalizowane w Bernie).
Kamil Szubart: Wojna z Kalifatem: front europejski (casus Francji)
Kamil Szubart
7 stycznia br. doszło we Francji do zamachów terrorystycznych przeprowadzonych przez islamskich radykałów, w których śmierć poniosło łącznie z trzema terrorystami 20 osób, a 10 zostało poważnie rannych. Do 9 stycznia br. trwała zakrojona na olbrzymią skalę obława, w której udział wzięło 80 tys. policjantów, żandarmów i funkcjonariuszy służb specjalnych, która ostatecznie zakończyła się eliminacją trzech terrorystów w dwóch zsynchronizowanych szturmach jednostek specjalnych w położonym 50 km na południowy wschód miasteczku Dammartin-en-Goële (śmierć braci Saida i Chérifa Kouachi bezpośrednio odpowiedzialnych za zabicie 10 pracowników satyrycznego czasopisma „Charlie Hebdo” i dwóch interweniujących policjantów) oraz na supermarket z artykułami koszernymi Hyper Cacher (miejsce tłumnie odwiedzane przez członków diaspory żydowskiej) w 20. dzielnicy Paryża, w którym śmierć poniósł Amedy (Ahmedy) Coulibaly.
Kamil Szubart: Wojna z Kalifatem: „polski wątek”, czyli Polacy w szeregach Państwa Islamskiego
Kamil Szubart
4 lutego br. niemiecki dziennik "Die Welt" jako pierwszy poinformował o śmierci Maximiliana R. [1], dżihadysty z Bonn polskiego pochodzenia, który rzekomo zginął w wyniku ofensywy kurdyjskich Peszmergów na pozycje bojowników Państwa Islamskiego w rejonie Kirkuku. Kilka dni później informacje te zostały zdementowane na Twitterze i Facebooku przez islamistów, jak również 12 lutego br. przez Martę R. – matkę polsko-niemieckiego islamisty.