Tomasz Jankowski

W kontekście ostatnich zamachów w Paryżu można domniemywać, że debata wokół Państwa Islamskiego, destabilizacji Bliskiego Wschodu i współpracy świata w „wojnie z terroryzmem” bardzo szybko rozgorzeje, a rozhisteryzowane społeczeństwa europejskie łatwo ulegną generalizacjom i stereotypom dotyczącym zbiorów, takich jak „Arabowie”, „muzułmanie” czy nawet „uchodźcy” bądź „imigranci”. Niniejszy tekst oprócz krótkiego rysu historyczno-ideologicznego, jest próbą odpowiedzi na pytanie o przyszłość Państwa Islamskiego, jego możliwe ścieżki rozwoju oraz o to, kto ponosi największe ryzyko w wypadku sukcesu fundamentalistów.

Jacopo Gattanella

Ród Asadów decyduje o losach Syrii od ponad 40 lat. W 1971 władzę objął Hafiz al-Asad, dowódca sił powietrznych i lider syryjskiej partii BAAS. Rządził aż do swojej śmierci w 2000 roku, kiedy na stanowisku zastąpił go Baszar al-Asad, jego syn. To właśnie on sprawuje władzę nad krajem pogrążonym w wojnie domowej, która rozpoczęła się w marcu 2011 roku, gdy na fali Arabskiej Wiosny w Syrii wybuchły masowe protesty. Od pewnego czasu, po raz pierwszy od początku konfliktu, w wypowiedziach międzynarodowych komentatorów przeważają głosy, że upadek B. al-Asada jest nieunikniony, czego przyczyną mają być liczne problemy, z którymi boryka się reżim. Tymczasem, mimo że ISIS odniosło kolejne znaczące zwycięstwo, zdobywając Palmyrę, losy wojny nie są jeszcze przesądzone. Niemniej jednak analizując zasoby, którymi wciąż dysponują rządowe siły, można pokusić się o ocenę sytuacji, w jakiej znajduje się B. al-Asad, co z kolei pozwoli zrozumieć międzynarodową pozycję rządzonej przez niego Syrii w stosunkach z jej sojusznikami oraz w hipotetycznych negocjacjach z przeciwnikami.

ECAG

Źródła ECAG w administracji prezydenta Syrii Bashara al-Assada informują, że w Waszyngtonie rozpatrywana jest propozycja przedłużenia kadencji urzędującej głowy państwa syryjskiego do 2016 roku. Miałoby to nastąpić w drodze przegłosowania przez parlament specjalnej ustawy pozwalającej z uwagi na nadzwyczajne okoliczności na przełożenie procesu wyborczego, z wykorzystaniem art. 87 ust. 2 konstytucji, umożliwiającego pełnienie obowiązków przez dotychczasowego prezydenta w przypadku niemożności wyboru nowego.

  ECAG

Syryjski minister spraw wewnętrznych Mohammad al-Shaar potwierdził na konferencji prasowej, która miała miejsce w ostatnią niedzielę (25.03) w Damaszku, że nowa partia „miała prawo powstać”, po spełnieniu wszystkich podstawowych wymagań. Stało się to po spotkaniu Komisji ds. Partii.

  dr Jarosław Tomasiewicz

Samuel Huntington narzucił światu optykę nakazującą postrzegać konflikty przez pryzmat "zderzenia cywilizacji". W rzeczywistości jest to uproszczenie, które uniemożliwia nam zrozumienie choćby zawiłości konfliktu bliskowschodniego, gdzie linie podziału biegną nieraz w poprzek wspólnot wyznaniowych.