prof. dr hab. Adam Gwiazda

Spadkowa tendencja cen ropy naftowej na rynku światowym, jaka utrzymywała się od września 2014 roku do połowy marca br. niekoniecznie oznacza, że dojdzie do ukształtowania się nowego „ładu naftowego”. Dotychczasowy spadek ceny baryłki ropy osłabił gospodarki krajów naftowych i pozycję quasi-kartelu OPEC. Przyczynia się także do przyśpieszenia wzrostu gospodarczego w wielu krajach. Jednak niższe ceny ropy naftowej mogą także doprowadzić do zahamowania rozwoju energetyki w oparciu o czyste, alternatywne źródła energii i programów oszczędzania energii.

John Wight

W następstwie potwornej masakry [1], która miała miejsce w Paryżu w zeszłym tygodniu oraz sprawy Raiiego Badawiego [2] w Arabii Saudyjskiej, który właśnie dostał 50 batów z 1000, na które został skazany za przestępstwo założenia blogu, uznanego za „obrazę dla islamu”, istniejący związek Wielkiej Brytanii z tym okrutnym reżimem jest obrazą dla słów „przyzwoitość”, czy „demokracja”.

Thierry Meyssan

Reakcje Rosji wobec wojny ekonomicznej, jaką wypowiedziały jej państwa członkowskie NATO, przypominają klasyczną wojnę. Moskwa uległa jednostronnym sankcjom, by lepiej wciągnąć przeciwnika na wybrany przez nią teren i jednocześnie, by zabezpieczyć sobie przyszłość. Zawarła porozumienia z Chinami i z Turcją, by zdezorganizować NATO. Tak, jak w wypadku wojen z Francją lub z Niemcami, początkowe porażki mogą jej zagwarantować ostateczne zwycięstwo.

dr George Frieman

Rozmowy ws. irańskiego programu jądrowego nie doprowadziły do porozumienia, ale bez trudności przedłużono termin ich zakończenia. To, co rok temu doprowadziłoby do znaczącego kryzysu, pełnego zagrożeń i napięć, obecnie udało się opanować bez niepotrzebnych emocji i komplikacji. Ta nowa reakcja na kolejną porażkę w osiągnięciu porozumienia oznacza zmianę w relacjach między Iranem a USA, zmianę, której nie da się zrozumieć bez wzięcia pod uwagę zwrotów geopolitycznych na Bliskim Wschodzie, zmniejszających istotność kwestii jądrowej. geopolityka

prof. dr hab. Mirosław Sułek

Polska systematycznie, acz raczej powoli, aż do 2008 r. pięła się w górę w rankingu potęgi ogólnej. Od 2009 r. do 2012 nie nastąpił wzrost potęgi naszego kraju. W 2013 nastąpił lekki wzrost, ale nadal nasz kraj znajduje się za Iranem, Argentyną, Arabią Saudyjską i Nigerią.

Najnowsze dane i pełny komentarz do rankingu potęg ogólnych państw świata znajdują się TUTAJ.

geopolityka  Thierry Meyssan

Wygląda na to, że Rijad wspierający od 35 lat wszelkie ruchy dżihadystów, nawet te najbardziej radykalne, niespodzianie zmienił swoją politykę. Kiedy stało się jasne, że kolejną ofiarą Państwa Islamskiego może paść sama Arabia Saudyjska, Rijad dał sygnał, że nadeszła pora zniszczyć organizację. Jednak, wbrew pozorom, Turcja i Izrael w dalszym ciągu wspierają Państwo Islamskie, nadal handlując kradzioną przez nie ropą naftową.

  Jakub Gajda

Wydarzenia ostatnich kilku miesięcy w Iraku: ofensywa fundamentalistów z Państwa Islamskiego (IS) i pilna potrzeba zmian we władzach irackich (głównie w postaci większego zaangażowania sunnitów w politykę) – to dwa sprzeczne ze sobą procesy mające na celu, obok przeprowadzenia zmian w Iraku, również osłabienie regionalnej pozycji Iranu. Kluczowym czynnikiem jest przy tym wzrastająca samodzielność irackiego Kurdystanu. Wyodrębnienie się tego regionu z terytorium irackiego może przynieść ze sobą znacznie szersze implikacje regionalne, nie tylko dla Iranu, lecz również Turcji, Syrii oraz innych państw Bliskiego Wschodu.

  Andrzej Kozłowski

Islamska Republika Iranu jest państwem, które stało się ofiarą najbardziej zaawansowanego ataku w cyberprzestrzeni. Spowodowało to, że irańscy decydenci, przywiązują szczególną uwagę do działań w tym nowym wymiarze, wzmacniając obronę, ale jednocześnie nie zapominają o zdolnościach ofensywnych. Iran powoli staje się jednym z głównym graczy w cyberprzestrzeni, a jego potencjał cały czas rośnie. 

  Thierry Meyssan

Niespodziewane załamanie się państwa irackiego przedstawiane jest przez zachodnie media jako wynik ofensywy ze strony terrorystycznej organizacji „Islamskie Państwo Iraku i Lewantu” (ISIL). Jednak któż uwierzy, że potężne państwo, zmilitaryzowane i zorganizowane przez Waszyngton, mogło załamać się w przeciągu tygodnia pod naporem ugrupowania dżihadystów, deklarującego brak powiązań z jakimkolwiek państwem? I któż uwierzy, że ci, którzy wspierają ISIL w Syrii mogą rzeczywiście potępiać jego działania w Iraku? Jak jest naprawdę?

  Tomasz Otłowski

Zgodnie z obawami i przewidywaniami sprzed kilku tygodni*, sytuacja w Iraku szybko ulega dramatycznemu pogorszeniu. Strategia nieustannej dyskryminacji sunnickiej mniejszości, stosowana od wielu lat przez zdominowany przez szyitów rząd w Bagdadzie, zaczyna przynosić pierwsze zatrute owoce.