Andrzej Kozłowski

Zwycięstwo wyborcze koalicji „Gruzińskiego Marzenia” (GM) w wyborach parlamentarnych z 2012 roku dawało nadzieję na demokratyzację życia politycznego Gruzji i poprawę elementów, które działały dysfunkcyjnie podczas rządów poprzedników. Jedną z kluczowych kwestii było zaprzestanie wykorzystywania wymiaru sprawiedliwości do walki z przeciwnikami politycznymi. GM obiecało sprawiedliwe rozliczenie się z rządzącym w Gruzji od 2003 r. „Zjednoczonym Ruchem Narodowym” (ZRN) Dwa lata później sytuacja wygląda diametralnie inaczej, były prezydent Michael Saakaszwili nie może wrócić do kraju ze względu na wydany nakaz aresztowania, a wielu z jego współpracowników siedzi w więzieniu.

  Konrad Rękas

Czy Irakli Alasnia, zdymisjonowany za korupcję prozachodni minister obrony podzieli los uciekającego przed zarzutami kryminalnymi Micheila Saakaszwilego? Wszystko zależy, czy zdecyduje się powrócić z rozpoczętego właśnie wyjazdu do USA, gdzie zamierza poskarżyć się na niedawnych koalicjantów z Gruzińskiego Marzenia, którzy wyeliminowali Naszą Gruzję – Wolnych Demokratów ze składu obozu rządzącego.

  Info ECAG

Sympatie polskiej centroprawicy, ani hollywodzki film jakoś nie przekonały Gruzinów do poparcia wskazanego przez Micheila Saakaszwilego kandydata na prezydenta państwa. Zgodnie z krajowymi sondażami, a wbrew zaklinającym rzeczywistość przewidywaniom ośrodków zachodnich – nową głową państwa gruzińskiego zostanie Giorgi Margwelaszwili, rekomendowany przez Gruzińskie Marzenie, który, wg cząstkowych danych uzyskał ponad 63% głosów.

  Andrzej Kozłowski

Wybory prezydenckie w Gruzji, które odbywają się 27 października br., nie będą miały takiego znaczenia jak zeszłoroczne wybory parlamentarne. Nie oznacza to jednak, że elekcja ta pozostanie bez wpływu na młodą, kształtującą się gruzińską demokrację. Jeśli sprawdzą się przedwyborcze sondaże, to rządząca koalicja „Gruzińskie Marzenie” zagwarantuje sobie dominację na lokalnej scenie politycznej, zajmując również urząd prezydenta.

geopolityka  Stanisław Tarasow

9 października w podkomisji ds. europejskich Komisji Spraw Zagranicznych Senatu Stanów Zjednoczonych odbył się szereg posiedzeń pod wspólnym hasłem „Kluczowy moment dla Partnerstwa Wschodniego: perspektywy dla Azerbejdżanu, Białorusi, Gruzji, Ukrainy, Mołdawii i Armenii”. Spotkaniom przewodniczył senator Christopher Murphy. Uczestnikami byli m.in. asystent podsekretarza stanu USA ds. Europy i Eurazji Paul Jones, zastępca dyrektora wykonawczego Rady Atlantyckiej Damon Wilson oraz ekspert ds. Rosji i krajów byłego Związku Radzieckiego z Fundacji Heritage Ariel Cohen.

  Konrad Rękas

Polityczna atmosfera w Gruzji przed wyborami prezydenckimi 27 października daleka jest od azerskiego spokoju. W walkę między Zjednoczonym Ruchem Narodowym prezydenta Micheila Saakaszwilego i Gruzińskim Marzeniem premiera Bidziny Iwaniszwilego zaangażowali się już żywi i umarli, uchodźcy i imigranci. Pomimo, a może dzięki temu – partia rządząca ma nadzieję, że wybory uda rozstrzygnąć się w jednej turze.

geopolityka  Info ECAG

Wypowiedź premiera Bidziny Iwaniszwilego, w której wyraził on zrozumienie dla decyzji władz Armenii o przystąpieniu do Unii Celnej oraz podkreślił, że nie jest to też ścieżka zamknięta dla Gruzji – wzbudziła wściekłość prezydenta Micheila Saakaszwilego.

  Info ECAG

Wizyta ministra obrony Gruzji Iraklija Alasanii w USA przyniosła podtrzymanie atlantyckiego kursu Tbilisi – ale jednocześnie rozczarowała wszystkich liczących na wzrost anty-rosyjskiej atmosfery zarówno w samym państwie gruzińskim, jak i wśród jego zachodnich sojuszników. 

  Info ECAG

Zatrzymanie za korupcję dwóch czołowych polityków obozu proprezydenckiego w Gruzji, ekspremiera Vano Merabiszwilego oraz gubernatora Kachetii Zuraba Cziaberaszwilego to potężny cios w Zjednoczony Ruch Narodowy i dowód na to, że gabinet Bidziny Iwaniszwilego nie cofnie się przed rozliczaniem nawet najwyżej postawionych poprzedników. 

Info ECAG

W kazaniu wielkanocnym 5 maja arcybiskup Mcchety-Tbilisi i katolikos-patriarcha całej Gruzji Eliasz II wezwał władze państwowe do wprowadzenie całkowitej ochrony życia nienarodzonych. Rząd Bidziny Iwaniszwilego zachowuje ostrożność, jednak nie mówi „Nie” postulatom prawosławnych.