dr Robert Potocki

Były premier Ukrainy Mykoła Azarow (pełniący swój urząd od 11 III 2010 r. do 28 I 2014 r.) [1], przebywając – chcąc nie chcąc na przymusowym wygnaniu w Moskwie – najwyraźniej nie zamierza pogodzić się ze zmianami, jakie zaszły w jego kraju od czasu zakończenia rewolucyjnego EuroMajdanu. Otóż już 4 lutego 2015 r. publicznie ogłosił on zamiar powołania alternatywnego wobec „kijowskiej junty” rządu na wychodźstwie, który miał jakoby stanowić realną alternatywę polityczną w przypadku załamania się reżimu rewolucyjnego w wyniku wojny domowej (konfliktu donbaskiego) lub Trzeciego Majdanu (kontestacji społecznej) [2]. W jego mniemaniu wspomniane Centrum Państwowe miałoby sprawować do tego czasu także funkcję „gabinetu cieni” oraz organizować uchodźców politycznych przebywających na terytorium Rosji. Co ciekawe – zainteresowanie wspomnianą inicjatywą polityczną wyraził niemal natychmiast Oleg Cariow – przewodniczący Rady Najwyższej Noworosji. Tylko co chciał on w ten sposób wyrazić lub zasygnalizować?

geopolityka  Marcin Domagała

Ostatnie wydarzenia na Ukrainie, zwane potocznie Euromajdanem, przypominają trochę zmagania, jakich doświadczyła Anglia w połowie XVII w. Wybuchła wówczas wojna domowa, w wyniku której władzę przejął Olivier Cromwell, przyjmując zaszczytny tytuł „lorda protektora”. Na współczesnej Ukrainie lordem protektorem został... parlament. 

  Marcin Domagała, dr Robert Potocki

Czy można pogrzebać wielką ideę, która praktycznie umarła tuż po swoich narodzinach? Można! To właśnie obserwujemy w styczniowych obrazach z centrum Kijowa. Dlaczego słuszny poniekąd protest społeczny, wynikający nie tyle ze sprzeciwu wobec niepodpisania umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską, ale żądań zwykłej praworządności, przerodził się w krwawą serię starć ulicznych między manifestantami a jednostkami specjalnymi milicji?

geopolityka  Mariusz Blachowski

W ferworze entuzjazmu związanego z nadziejami na profity płynące ze stowarzyszenia niektórych krajów byłego ZSRR z Unią Europejską, do którego ma dojść podczas szczytu Partnerstwa Wschodniego w Wilnie w tym miesiącu, coraz częściej pojawiają się analizy wskazujące na problemy gospodarcze, które pojawiają się w rezultacie nie tyle stowarzyszenia, co umów o wolnym handlu (Deep and Comprehensive Free Trade Agreement – DCFTA). Okazją do dyskusji na temat strat wynikających z przyjęcia propozycji Brukseli było ostatnie oświadczenie premiera Ukrainy Mykoły Azarowa, który poinformował, że, według szacunków rządu w Kijowie, dostosowanie prawodawstwa ukraińskiego do regulacji europejskich kosztować będzie w ciągu najbliższych dziesięciu lat około 165 miliardów euro.

geopolityka  Piotr Kuspys

Niespełna dwa tygodnie po szczycie UE-Ukraina, na którym padły słowa o konieczności zreformowania ukraińskiego sądownictwa, zakończeniu prześladowań opozycji i uwolnieniu więźniów politycznych, Kijów ponownie sięga do wątpliwych metod. Bagatelizując oczekiwania ze strony Brukseli, Ukraina wydaje się wysyłać jasny sygnał do europejskich polityków – „nie zamierzamy dążyć do integracji europejskiej za wszelką cenę”.

ECAG

8 października 2011 r. ekspert ECAG Marcin Domagała skomentował dla Polskiego Radia dla Zagranicy przebieg negocjacji stowarzyszeniowych między Ukrainą a Unią Europejską. W szczególności wypowiedź została poświęcona omówieniu żądania strony ukraińskiej, aby do umowy stowarzyszeniowej wpisać obietnicę perspektywy dalszego rozszerzenia Unii Europejskiej, na co w szczególności naciskał ukraiński premier Mykoła Azarow.

ECAG

Ekspert Europejskiego Centrum Analiz Geopolitycznych Marcin Domagała wczoraj (15 listopada) udzielił wywiadu dla rozgłośni Polskie Radio dla Zagranicy. W swojej wypowiedzi skomentował ostatnie doniesienia dotyczące przesunięć w ukraińskim budżecie na rzecz armii.

ECAG

Skutki kryzysu ekonomicznego na Ukrainie obecna ekipa rządząca zamierza łagodzić poprzez radykalne zmiany w systemie podatkowym. O opinię na ich temat poprosiliśmy Leszka Millera, premiera rządu RP w latach 2001-2004:

 Andrzej Makarewicz

Od razu po ogłoszeniu wyniku drugiej tury wyborów prezydenckich na Ukrainie, przeprowadzonej 7 lutego 2010 r., komentatorzy ogłosili silny zwrot Ukrainy w stronę Rosji. Nowy prezydent, Wiktor Janukowycz uważany był bowiem za polityka na wskroś prorosyjskiego i, w przeciwieństwie do swojej kontrkandydatki Julii Tymoszenko, niechętnego Zachodowi.

Piotr Pogorzelski

Wiktor Janukowycz przywraca stare kadry z czasów Leonida Kuczmy. Wystarczy wymienić premiera Mykołę Azarowa, polityka żywcem wyjętego z radzieckich wydań wiadomości Wriemia, czy znanego z antyukraińskich wypowiedzi Dmytra Tabacznyka. Co w tej grupie oznacza obecność Serhija Tihipki?