dr Eugeniusz Januła

Obecnie trwa gorączkowy wyścig państw o pozycję w zglobalizowanym świecie. Obok innych płaszczyzn, z których niewątpliwie najważniejszą jest ekonomiczna, ten wyścig odbywa się też na płaszczyźnie militarnej. Dla świata zachodniego podstawowym dylematem jest to, czy tempo integracji państw zachodnich będą wyprzedzały różne tendencje odśrodkowe, jakie nieuchronnie globalizacji towarzyszą.

geopolityka  Tomasz Skowronek

Międzynarodowy kryzys, który wybuchł między Moskwą a Kijowem, coraz bardziej niepokoi europejskie państwa, które widzą w tym procesie groźbę powrotu Zimnej wojny a także niepewność dostaw rosyjskiego gazu. Część z nich coraz bardziej zastanawia się, jak uniezależnić się od wielkiego wschodniego sąsiada. Krajem, który teoretycznie mógłby zastąpić Rosję w dostawach tego nośnika energii, mogłaby być... Boliwia.

  dr Eugeniusz Januła

„Kurica nie ptica, Polsza nie zagranica” – takie twierdzenia można było słyszeć i dalej się słyszy wśród rosyjskiego establishmentu, gdyż rzeczywiście, jeżeli chodzi o rosyjską – przejściowo radziecką – doktrynę polityczną, to utrzymanie dominacji i hegemoni nad Polską jest jednym z warunków rosyjskiego wpływu na Europę Zachodnią. Pozostałe filary w rosyjskiej doktrynie, to kwestia wyjścia z basenu Morza Czarnego, czyli kontrola nad Bosforem i Dardanelami oraz rosnące wpływy w basenie Pacyfiku, poprzez Władywostok, Sachalin i zagarnięte w wyniku ostatniej wojny Wyspy Kurylskie.

  dr Eugeniusz Januła

Na tej wielkiej światowej szachownicy Ukraina, ale też Polska, są graczami zdecydowanie drugiej ligi. Najbardziej prawdopodobny z dzisiejszego punktu widzenia scenariusz to taki, że Ukraina zostanie sfederalizowana. Widać już wyraźnie, że państwo to nie ma szans na utrzymanie się jako unitarne.

  doc. Walerij Bondarenko

Rosja poniosła poważną klęskę geopolityczną, ale Unia Europejska także niczego nie wygrała… Ukraina była bardzo problematycznym i kłopotliwym partnerem dla Rosji. Obecnie – staje się takim samym dla Zachodu – i zapłaci za to Unia Europejska. 

geopolityka  Tomasz Jankowski

Co robić, aby zażegnać konflikt ukraiński i co należy uznać za stan pożądany? Media nadające w Polsce, wraz z politykami, nakręcają spiralę rywalizacji, która służy przede wszystkim partii rządzącej (efekt jedności w poczuciu zagrożenia), przygotowującej się do wyborów. Nie służy to jednak polskiej gospodarce...

  Konrad Rękas

Dlaczego prezydent Władimir Putin przyłączył Krym do Rosji? Najprostsza odpowiedź brzmi: bo mógł. Już występując w kryzysie syryjskim i krzyżując amerykańskie plany inwazyjne – Kreml zademonstrował swą geopolityczną samodzielność i usytuował się już nie obok, ale jawnie poza i przeciw systemowi światowej dominacji Waszyngtonu. Sprawa krymska okazała się konieczna, by ta symboliczna deklaracja została uzupełniona czymś w rodzaju „uroczystego wypowiedzenia zimnej wojny” przez Zachód. Oczywiście jednak nie wiadomo, czy tym razem Moskwie starczy sił i determinacji, by rozgrywkę tę prowadzić dalej z równą dynamiką.

   geopolityka   Konrad Rękas

Popularna zwłaszcza wśród zachodnich badaczy historii cywilizacji analogia USA z imperium rzymskim (zwłaszcza w jego schyłkowym stadium) jest o tyle nietrafiona, że w istocie ewolucja geopolityczna oraz społeczno-ustrojowa Ameryki (zwłaszcza w okresie ostatnich 100 lat) przypomina raczej alternatywną wersję historii, w której nie Rzym, lecz Kartagina wygrywa wojny punickie [1].

geopolityka  Andrew Korybko

Polska, gorliwa służąca Ameryki, odgrywa obecnie w stosunku do Ukrainy rolę „słowiańskiej Turcji”. Turcja stanowi geopolityczny kanał przerzutowy broni, wojska i pomocy materialnej dla terrorystów w Syrii. Polska zaczęła oficjalnie pełnić podobną rolę w stosunku do ich ukraińskich odpowiedników.

geopolityka  Andrzej Dołęga

Program „Partnerstwa Wschodniego” Unii Europejskiej miał, w zamyśle jego autorów, stanowić przeciwwagę dla integracyjnych projektów planowanych na obszarze byłego Związku Radzieckiego przez Rosję. Po zeszłorocznym szczycie uczestników tego projektu w Wilnie, możemy jednak już z całym przekonaniem stwierdzić, że – zgodnie z przewidywaniami prezentowanymi przez nas już wcześniej [1] – zakończył się on całkowitym fiaskiem, nie tylko nie oferując żadnemu z państw biorących w nim udział rzeczywistej pomocy i alternatywy względem koncepcji integracji eurazjatyckiej, ale pośrednio przyczyniając się do głębokiego konfliktu grożącego wojną domową na Ukrainie.