Radosław S. Czarnecki

Zachód ciągle uważa Rosję za głównego przeciwnika, jako główne zagrożenie dla swoich interesów i pryncypiów. To jest materializacja doktryny nazywanej „Wielką szachownicą”, stworzonej przez Zbigniewa Brzezińskiego i egzemplifikującej amerykański punkt widzenia geopolityki,  mającej utrzymać jankeską hegemonię na świecie.

Władysław Gulewicz

„Wielka Rumunia” to geopolityczny projekt Bukaresztu stworzony po to, aby państwo rumuńskie przyjęło przywódczą rolę na obszarze Europy południowo-wschodniej. Zdaniem twórców tej koncepcji Rumunia zostanie „wielką” wtedy, kiedy wchłonie nie tylko Mołdawię, ale i Naddniestrze razem z ukraińską częścią Besarabii i Bukowiny.

dr Wojciech Turek

Recenzja: Andrzej Zapałowski, Bezpieczeństwo Polski w geopolitycznej grze Zachodu z Rosją: antologia tekstów z zakresu geopolityki i bezpieczeństwa z lat 2014–2015, Warszawa 2015, ss. 578.

Alfredo Serrano Mancilla

W geopolitycznej bitwie świata należy podkreślić ważną rolę nowopowstałych latynoamerykańskich koncernów, które mają siedziby wewnątrz państw południowoamerykańskich. Większość z nich ugruntowało swoją pozycję dzięki nagłemu przypływowi ekonomicznej passy i wciąż czerpią korzyści z neoliberalnego rozkładu polityki.

prof. dr hab. Lech Zacher

Trudno sobie wyobrazić świat bez miast. Urbanizacja to stary proces związany z koniecznością osadnictwa (przestrzennego usadowienia) rosnącej ludności – lokalnie i globalnie. Urbanizacja to jeden z najważniejszych procesów (i megatrendów) cywilizacyjnych, kulturowych, także politycznych. Już starożytne państwa-miasta były tego dobrym przykładem.

dr Justyna Hasij, płk dr Eugeniusz Januła

Naturalnym procesem dialektycznym jest to, że wraz z ukształtowaniem się cywilizacji, poszczególne grupy ludzkie, posiadając dobra materialne i budując swoje siedziby, dążyły w naturalny sposób do ochrony zarówno samych siebie, jak i własnych zasobów. Tym sposobem powstawały twierdze, zamki, grody, bastiony i wszelkie miejsca umocnione. Starano się w takim układzie wykorzystywać położenie naturalne, jak wzgórza czy zakola rzeczne, ale też prawdą jest, że szereg punktów umocnionych budowano w ważnych miejscach strategicznych bez względu na ukształtowanie terenu. Oczywiście nie można było zapominać o zagadnieniach podstawowych tj. dostępie do świeżej wody i możliwościach zaopatrzenia. Te aspekty można było częściowo rekompensować poprzez budowanie różnego rodzaju cystern czy też magazynów żywności. Znamiennym jest, że dzięki budowie punktów umocnionych w znaczący sposób poprawiano naturalne warunki obronności poszczególnych regionów. Ta ostatnia uwaga dotyczy zasadniczo prawie wszystkich epok.

dr Magdalena Micińska-Bojarek

W XX i XXI wieku znaczenie węglowodorowych surowców energetycznych stało się na tyle ogromne, że za pomocą kontroli nad nimi można dziś manipulować społeczeństwami, państwami i wręcz całymi regionami – Europą, Chinami, Indiami, Wschodnią Azją, Rosją i pozostałym światem. Można więc na podstawie klasycznych teorii geopolitycznych wywieść nową regułę „Ten, kto kontroluje zasoby węglowodorowe, ich przetwarzanie i drogi transportu – kontroluje świat”.

Wojciech Domosławski

„Polska polityka zagraniczna odzyskuje podmiotowość, której brakowało przez ostatnie kilka lat” – stwierdził w Sejmie 29 stycznia 2016 roku szef MSZ Witold Waszczykowski, przedstawiając strategię polityki zagranicznej. Dotychczas polska polityka była wpisana w grę interesów trzech podmiotów: Rosji, Unii Europejskiej, w której liderem są Niemcy oraz USA. Co musi się zmienić, aby podmiotowość polskich interesów uzyskała wpływ na grę interesów Rosji, UE i USA?

Antoni Koniuszewski

Tak jak w wiekach średnich frankońskie imperium Karola Wielkiego podzieliło się na Franków Zachodnich i Wschodnich i z tego podziału powstały dwa narody: francuski i niemiecki; tak w ciągu ostatniego okresu wśród wschodnich Słowian ukształtowały się trzy nacje: Rosjanie, Małorusini (Ukraińcy) oraz Białorusini. I tak stosunkowo nowa rzeczywistość wydaje się mieć trwały i chyba nieodwracalny charakter.

Shaun Riordan

Nadszedł czas na autentyczną, pozarządową dyplomację, aby nadać bieg debacie o problemie migracji. Przyszli historycy będą porównywać nasze reakcje odnośnie kryzysu imigracyjnego z reakcjami naszych dziadków na sytuację Żydów w latach 1930’. Możliwym jest, że nie wyszlibyśmy z twarzą w tym porównaniu. Musimy zatem prowokować siebie nawzajem, by podjąć inicjatywę nowego sposobu myślenia, a co najważniejsze – działania.