Konrad Rękas

Jest mi dziś bardzo przykro, że zawiodłem się na wielkich obietnicach Thatcher-Reagana. Nie mogę zaprzeczyć, że tak się stało. Wierzyłem we wszystkie te opowieści o prywatyzacji, wolnym handlu i nieograniczonym rynku. Sądzę, że może nawet brałem pod uwagę ziszczenie proroctw o wielkiej demokracji akcjonariuszy. 

prof. dr hab. Wiesław Sztumski

Państwa demokratyczne (głównie zachodnie) przeżywają coraz częściej różne kryzysy przede wszystkim za sprawą niesprawdzania się demokracji w warunkach neoliberalizmu i globalnej walki konkurencyjnej na obecnym etapie ewolucji społecznej. Powszechnie sądzi się, że demokracja nie jest wprawdzie doskonałym ustrojem politycznym, ale najlepszym z możliwych. To nieprawda. Jeśli jest najlepszym ustrojem, to nie spośród możliwych, tylko ze znanych dotychczas.

prof. dr hab. inż. Andrzej P. Wierzbicki

W ostatnich latach wzrasta liczba prognoz, ocenianych przez główny nurt nauk społecznych jako katastroficzne, co jest wygodnym uzasadnieniem dla ich ignorowania. Osobiście jednak uważam, że są to nie tyle prognozy katastroficzne, co ostrzegawcze o możliwości przyszłych katastrof, i należy traktować je z należytą uwagą.

Konrad Rękas

Badacze najnowszej historii naszej części Europy, niezależnie od tego czy wychodzą z pozycji lewicowo-rewizjonistycznych (a więc wciąż dominujących w głównym nurcie intelektualnym Zachodu), czy antykomunistycznych (niepodległościowych) – zgadzają się przeważnie w jednym przynajmniej punkcie – w pozytywnej ocenie destalinizacji jako zjawiska ideowego, jak i stanowiącego początek procesów geopolitycznych, zwieńczonych ostatecznie zwycięstwem Zachodu w Zimnej Wojnie oraz upadkiem Związku Radzieckiego.

Ostatnio obserwujemy na świecie przybierającą na sile tendencję do stopniowego zwrotu w prawo. Lewicowa, socjalistyczna idea odchodzi na peryferie. W gruncie rzeczy siły lewicowe nie mają niczego do zaproponowania swoim wyborcom. Po krachu ZSRR światowa lewica starała się jakoś odnaleźć swoją tożsamość w sytuacji, gdy Moskwa, która wcześniej była jej ideologicznym i politycznym patronem, zbankrutowała i została osadzona na szlaku żeglownym polityki Zachodu.

Nebojsa Radonic

Choć z jednej strony opinie ekspertów różnią się, co do przyczyn, konsekwencji i rozwiązań, jakie można wdrożyć w związku z obecnym kryzysem ekonomicznym, z drugiej, łączy je zgoda wobec pewnej kwestii: system kapitalistyczny jest pogrążony w kryzysie. Jak stwierdził włoski socjolog, pisarz i wykładowca Luciano Gallino w książce pt. Finanzcapitalismo – La civiltà del denaro in crisi (Kapitalizm finansowy – kryzys cywilizacji pieniądza): „...kryzys ekonomiczny (a także kulturowy i polityczny), jakiego doświadczamy, to kryzys światowej cywilizacji rządzonej przez system finansowy”. Jak doszło do sytuacji, w której, jak pisze L. Gallino, system finansowy rządzi naszą cywilizacją? I czym właściwie jest „kapitalizm finansowy”?

Gejdar Dżemal

Żyjemy w epoce, która zdarza się jednemu pokoleniu na dwadzieścia – w okresie, kiedy globalne społeczeństwo zmienia skórę, niczym wąż. Na świecie odbywają się konwulsyjne ruchy tektoniczne, dlatego że u progu stoi nowa formacja społeczno-ekonomiczna – używając nieco przestarzałego, ale lecz tu odpowiedniego języka marksistowskiego.

Zawsze znajdzie się dostateczna liczba ludzi, którzy z jakichś powodów: kulturowych, religijnych, czy długotrwałych więzów rodzinnych będą zainteresowani państwem narodowym. W utrzymaniu państw narodowych i suwerennych ma także interes klasa polityczna, która dzięki państwu realizuje jakieś swoje wizje czy interesy – mówi wiceprzewodniczący Komitetu Prognoz PAN Polska 2000 plus prof. Jerzy Kleer w rozmowie z Anną Leszkowską z miesięcznika „Sprawy Nauki”.

dr Gracjan Cimek

Współczesna fala migracji islamskiej do Europy odbywa się w warunkach rywalizacji mocarstw, dlatego jej przesłanki i cele są związane interesami głównych aktorów geopolitycznych.

Borys Kagarlicki

Po upadku bloku radzieckiego w latach 1989–1991 mówienie o marksizmie jako o wiodącej czy choćby wpływowej szkole teoretycznej w krajach Europy Wschodniej byłoby co najmniej dziwne. Sam termin „socjalizm” został tu w najwyższym stopniu zdyskredytowany.