Thierry Meyssan

Historia NATO i ostatnie działania tej organizacji pozwalają zrozumieć sposób, w jaki Zachód budował swoje kłamstwa i dlaczego stał się ich zakładnikiem. Sprawy, którym poświęcony jest niniejszy artykuł, mogą być szokujące, ale faktom nie da się zaprzeczyć, choć można uczepić się kłamstw i rozpaczliwie ich się trzymać. Niedawno zakończyło się w Warszawie spotkanie szefów rządów Państw NATO (7. i 8. lipca 2016). Miało ono być triumfem Stanów Zjednoczonych nad resztą świata, a w rzeczywistości było ono zwiastunem fiaska. Przypomnijmy, czym jest Sojusz Atlantycki.

płk dr Eugeniusz Januła

Decydująca bitwa wojny secesyjnej pod Gettysburgiem, która miała miejsce w dniach 1–3 lipca 1863 r. – nie była batalią tak wielką, jak niedawne chronologicznie bitwy okresu napoleońskiego: Austerlitz, Jena, Lipsk, czy Borodino. Szereg innych wielkich starć ówczesnych kampanii wojennych gromadził znacznie większe siły. Były one też bardziej krwawe. Jednak bitwa pod Gettysburgiem była największym starciem na kontynencie amerykańskim.

dr Marcin Domagała

Wbrew dominującym stwierdzeniom i zerojedynkowej debacie medialnej, opuszczenie Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię wcale nie musi oznaczać początku końca Unii Europejskiej. Nie koniecznie musi być też równoznaczne z jej osłabieniem. Przyklaskiwanie rozwodowi Londynu z Brukselą to nie synonim życzeń rozpadu samego związku europejskiego, zgodnie chociażby z oczekiwaniami m.in. antyunijnych środowisk konserwatywnych. Istnienie UE jest bowiem geopolitycznie jak najbardziej potrzebne i pożądane – zwłaszcza dla Polski, choć w nieco zmienionej formule. O co zatem chodzi?

Claudio Mutti

W swojej słynnej książce na temat eurazjatyckiej „Wielkiej Szachownicy” Zbigniew Brzeziński nakreśla – jak ujmuje to sam podtytuł tekstu – „geostrategiczne imperatywy” amerykańskiego supermocarstwa. Rozdział, w którym autor sugeruje Stanom Zjednoczonym, by zdominowały cały kontynent, wykorzystując i szerząc etniczną, religijną i polityczną anarchię, nosi wymowny tytuł: „Eurazjatyckie Bałkany” (The Eurasian Balkans). 

Radosław S. Czarnecki

Zachód ciągle uważa Rosję za głównego przeciwnika, jako główne zagrożenie dla swoich interesów i pryncypiów. To jest materializacja doktryny nazywanej „Wielką szachownicą”, stworzonej przez Zbigniewa Brzezińskiego i egzemplifikującej amerykański punkt widzenia geopolityki,  mającej utrzymać jankeską hegemonię na świecie.

Konrad Rękas

Jednym z kluczowych czynników dla zrozumienia sytuacji geopolitycznej Zjednoczonego Królestwa jest jego postrzeganie przez pryzmat miejsca w globalnym systemie militarnym Stanów Zjednoczonych. Dopiero w tym kontekście bardziej zrozumiała staje się m.in. i sprawa szkocka, i problem BREXIT-u, i zapomniana już w Polsce, a coraz głośniejsza znów na Wyspach, kwestia rozbrojenia atomowego.

dr Wojciech Turek

Recenzja: Andrzej Zapałowski, Bezpieczeństwo Polski w geopolitycznej grze Zachodu z Rosją: antologia tekstów z zakresu geopolityki i bezpieczeństwa z lat 2014–2015, Warszawa 2015, ss. 578.

Alfredo Serrano Mancilla

W geopolitycznej bitwie świata należy podkreślić ważną rolę nowopowstałych latynoamerykańskich koncernów, które mają siedziby wewnątrz państw południowoamerykańskich. Większość z nich ugruntowało swoją pozycję dzięki nagłemu przypływowi ekonomicznej passy i wciąż czerpią korzyści z neoliberalnego rozkładu polityki.

dr Magdalena Micińska-Bojarek

W XX i XXI wieku znaczenie węglowodorowych surowców energetycznych stało się na tyle ogromne, że za pomocą kontroli nad nimi można dziś manipulować społeczeństwami, państwami i wręcz całymi regionami – Europą, Chinami, Indiami, Wschodnią Azją, Rosją i pozostałym światem. Można więc na podstawie klasycznych teorii geopolitycznych wywieść nową regułę „Ten, kto kontroluje zasoby węglowodorowe, ich przetwarzanie i drogi transportu – kontroluje świat”.

Wojciech Domosławski

„Polska polityka zagraniczna odzyskuje podmiotowość, której brakowało przez ostatnie kilka lat” – stwierdził w Sejmie 29 stycznia 2016 roku szef MSZ Witold Waszczykowski, przedstawiając strategię polityki zagranicznej. Dotychczas polska polityka była wpisana w grę interesów trzech podmiotów: Rosji, Unii Europejskiej, w której liderem są Niemcy oraz USA. Co musi się zmienić, aby podmiotowość polskich interesów uzyskała wpływ na grę interesów Rosji, UE i USA?