dr Dominik Mierzejewski

Po przejęciu władzy przez nowego lidera Chińskiej Republiki Ludowej – Xi Jinpinga, ponownie pojawiły się pytania o dalszą linię chińskiej polityki zagranicznej, wzory zachowań w stosunku do sąsiadów czy też kluczowe dla Pekinu relacje z Waszyngtonem. W jaki sposób Chiny redefiniują własną rolę w sferze deklaratywnej, a jak działają? Czy należy podzielać zdanie, że Chiny są mocarstwem globalnym czy też na razie pozostają w cieniu Stanów Zjednoczonych i Rosji? W jaki sposób bardziej aktywna czy asertywna postawa Chin może wpływać na wewnętrzną destabilizację w kierownictwie partyjno-państwowym?

  Info ECAG

6 grudnia, w drodze powrotnej z Chin, ukraiński prezydent Wiktor Janukowycz zatrzymał się w Soczi nad Morzem Czarnym, gdzie spotkał się z prezydentem Rosji, Władimirem Putinem.

  Jakub Gajda

Po dziesięciu latach stopniowego narastania napięcia wokół irańskiego programu nuklearnego, wreszcie dochodzi do kompromisu, określanego mianem „pierwszego kroku na właściwej drodze”. Pod naciskami grupy P5+1, w skład której wchodzą USA, Rosja, Chiny, Wielka Brytania, Francja i Niemcy, Iran zgodził się zaniechać wzbogacania uranu powyżej wartości 5 proc. i zezwolił na zgodne ze światowymi standardami inspekcje Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) na terenie swych instalacji. W zamian Teheran otrzymuje częściowe zniesienie sankcji gospodarczych, na razie na okres próbny – pół roku.

  Gábor Vona

Często pojawiają się pytania w związku z kwestią stosunku Jobbiku, w tym także mnie samego, do świata muzułmańskiego. Jeśli islam przegra, zgasną ostatnie światła. Globalizm nie będzie już miał żadnego przeciwnika. Wówczas historia naprawdę dobiegnie końca i nie będzie to koniec szczęśliwy...

geopolityka  Konrad Rękas

Elekcja parlamentarna w Turkmenistanie, rozpisana na 15 grudnia 2013 r. – ma stanowić domknięcie procesu nadawania republice cech demokratycznych. Turkmeni jednak trochę odmiennie rozumieją te zasady, mocno naginając rozpowszechnioną na obszarze poradzieckim "doktrynę suwerennej demokracji".

  Stanisław Niewiński

W przeciągu ostatniego czasu wojna domowa w Syrii – trwająca od 2011 r. – nabrała iście międzynarodowego charakteru. Stało się tak za sprawą użycia 21 sierpnia 2013 r. przez jedną ze stron konfliktu (do dziś nie zostało wyjaśnione przez którą) gazu bojowego [1]. Stany Zjednoczone oskarżyły o ten akt stronę rządową oraz zagroziły im interwencją zbrojną. Po stronie reżymu Bashara Al-Assada opowiedzieli się jego najważniejsi sojusznicy – Rosja oraz Chiny. Na Morzu Śródziemnym rozpoczęły się manewry marynarek wojennych różnych państw. Swoje jednostki wysłali Amerykanie, Francuzi, Rosjanie oraz Chińczycy. Niektórzy analitycy porównywali nawet sytuację z września 2013 r. do wydarzeń z października 1962 roku.

  F. William Engdahl

W 2011 r., gdy Muammar Kaddafi odmówił dobrowolnego zrzeczenia się władzy w Libii, administracja Baracka Obamy, chowając się za plecami Francuzów, rozpoczęła bombardowania i ustanowiła strefę zakazu lotów nad tym krajem, aby wspomóc tzw. bojowników o demokrację.

geopolityka  prof. dr hab. Adam Gwiazda

Coraz większe zainteresowanie nie tylko ekonomistów czy polityków, lecz światowej opinii publicznej budzi dosyć spóźniona, w porównaniu do byłych mocarstw kolonialnych, ekspansja gospodarcza Chin w Afryce. Współczesne stosunki Chin z krajami Afryki odzwierciedlają w pewnym stopniu stan rywalizacji Państwa Środka z innymi państwami biorącymi udział w surowcowej kolonizacji świata. 

  Info ECAG

Prezydent Tadżykistanu Emomali Rachmon poczuł się rozczarowany pominięciem jego państwa podczas wrześniowego tournée chińskiego przywódcy, Xi Jinpinga po Azji Środkowej. Zyskuje na tym Rosja i jej surowcowa dyplomacja.

   Konrad Rękas

Problem z konfliktem syryjskim polega na tym, że doprowadzono go do sytuacji zero-jedynkowej. Ktoś musi w nim przegrać, ktoś odnieść sukces, co skutecznie uniemożliwia znalezienie płaszczyzny kompromisu. W dodatku niezależnie od tego kto wyjdzie zwycięsko z trwającej właśnie na Morzu Śródziemnym „próby cykora” – jej efektem teoretycznie mogłoby być rozpoczęcie „nowej zimnej wojny”. Od tej historycznej różniłby ją jednak fakt, że jest na niby – choć paradoksalnie trójstronnie korzystna.