Konrad Rękas

Wynik holenderskiego referendum w sprawie stowarzyszenia Ukrainy z Unią Europejską można oceniać na co najmniej trzech płaszczyznach: po pierwsze, jako stanowisko części jednego z najbardziej ponoć pro-wspólnotowych społeczeństw Unii do procesu dalszego jej rozszerzania. Po drugie – jako zwięzłą krytykę i wyraz nieufności wobec tego co dzieje się na Ukrainie. Po trzecie wreszcie – jako wewnątrz holenderską krytykę polityki rządu w Hadze, także w kontekście sytuacji imigracyjnej.

Władysław Gulewicz

6 kwietnia 2016 roku Holendrzy wyrażą swoją opinię w referendum w sprawie ratyfikacji umowy stowarzyszeniowej między Ukrainą a UE. Nie jest to jednak tylko zwykłe głosowanie polityczne, ale poniekąd także przedstawienie stanowiska odnośnie winy, przynajmniej pośredniej za śmierć 193 obywateli holenderskich w katastrofie lotniczej malezyjskiego boeinga 17 lipca 2014 r. nad Donbasem. Jak pamiętamy, pomimo pełnej świadomości, że przelot nad terenem konfliktu zbrojnego jest niebezpieczny – Kijów celowo ściągnął nad te terytoria tragiczny lot MH17.

Jewgienij Kudriac

6 kwietnia w Holandii, z inicjatywy eurosceptyków, ma odbyć się referendum, które zdecyduje o losach Ukrainy – czy zostanie ona stowarzyszonym członkiem Unii Europejskiej, czy też nie. Holenderski premier Mark Rutte będzie musiał bardzo się postarać, aby przekonać swoich współobywateli do poparcia w głosowaniu tego aktu. Pierwsze badanie opinii publicznej, którego wyniki zostały ogłoszone 9 stycznia, dają mało pocieszającą szefa rządu prognozę. Więcej niż połowa ankietowanych stwierdziła, że będzie głosowała przeciwko umowie, a kolejna jedna czwarta stwierdziła, że raczej nie poprze tego pomysłu.

Jacek C. Kamiński

Długo oczekiwany raport Holenderskiej Rady Bezpieczeństwa nie rozwiał znaków zapytania, dotyczących katastrofy malezyjskiego Boeinga nad Donbasem w lipcu 2014 roku. Holendrzy dociekli tylko, że samolot został zestrzelony przez wyrzutnię rakietową „Buk”, nie wiadomo jednak skąd i przez kogo rakieta została wystrzelona.

  dr hab. Anna Antczak-Barzan

Od lat toczy się debata nad tym, czy Unia Europejska może pretendować do miana mocarstwa cywilno-wojskowego. Elementem, który mógłby jej umożliwić osiągnięcie takiego statusu, są grupy bojowe. Aby móc samodzielnie angażować się w misje i operacje na świecie, Unia musi posiadać własne zdolności operacyjne. W tym celu z inicjatywy Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec opracowano koncepcję utworzenia europejskich grup bojowych (EU Battlegroups).

  ECAG

Jak wczoraj poinformowała irańska agencja Fars News – holenderski wywiad (AIVD) i Narodowe Centrum ds. Zwalczania Terroryzmu (NCTB) postanowiły, podczas ostatniego spotkania, podjąć działania, których celem będzie zapobieżenie powrotom do Holandii radykalnych salafitów, którzy dołączyli w Syrii do grup rebelianckich.

  Info ECAG

Nie milkną echa opublikowania przez władze azerskie kolejnej czarnej listy osób niemile widzianych na terytorium republiki. Personami non grata za odwiedziny w Górskim Karabachu zostali m.in. Montserrat Caballe i Al Bano, a także francuska deputowana Valerie Buae (autorka projektu ustawy nazywającej po imieniu ludobójstwo Ormian). Łącznie – 335 osób. 

  Andriej Fursow

Wśród wydarzeń minionego czerwca na świecie, raczej niezauważone przez szerszą publiczność, przeszło kolejne zebranie Klubu Bilderberg. Zwolennicy teorii konspiracyjnych nazywają go filią tajnego rządu światowego, który decyduje o losach ludzkości. Zebrania zawsze odbywają się za zamkniętymi drzwiami, w utrzymanych w tajemnicy okolicznościach. I żadnego poruszenia w prasie.

geopolityka     Jan Wołowski

Prezydent Susilo Bambang Yudhoyono wyraził w minionym roku przekonanie, iż jego kraj może w przyszłości stać się jednym z najważniejszych państw świata. Czy indonezyjski sen o potędze może się ziścić? Czy Dżakarta będzie kiedyś stolicą mocarstwa?