Konrad Rękas: Między Ameryką a Niemcami – dylematy geopolityki polskiej
Konrad Rękas
Nie ma innej rzeczywistości geopolitycznej Zachodu, niż ta stanowiona przez Amerykanów. Nie stracilibyśmy suwerenności politycznej na rzecz UE, a gospodarczej nie oddalibyśmy Niemcom – gdyby Waszyngton sobie tego nie zażyczył. Tymczasem w Polsce „dyskurs geopolityczny” odbywa się między tymi, którzy domagają się, by kontynuować obecny kształt polityki proamerykańskiej, a tymi, którzy uważają za absolutnie niezbędną jej dalszą radykalizację. W ten sposób, pomimo formalnych zmian u steru rządów w III RP – kierunek pozostaje bez zmian, co najwyżej kolejny pijany szyper tej dziurawej barki bywa bardziej zdeterminowany.
Agnieszka Wojciechowska: Putinowska agitacja reżimu Assada
Agnieszka Wojciechowska
Zewsząd słychać głosy, że rosyjskie wsparcie reżimu Assada jest wyraźnym prztyczkiem w nos zarówno dla Stanów Zjednoczonych, jak i całego Zachodu. Jednak działania w sprawie Syrii to dla Rosji nie tylko kolejna rozgrywka polityczna z Zachodem, ale przede wszystkim znaczący interes strategiczny i geopolityczny.
Andrew Korybko: Współczesna geopolityka UE i wspierany przez USA rozwój Międzymorza (cz. II)
Andrew Korybko
Kontury Międzymorza odzwierciedlają historyczne granice między dawnym europejskimi imperiami. Wyjątkiem są tu Bałkany Środkowe, będące całkowicie nową koncepcją włączającą najbardziej strategiczne pozostałości byłej Jugosławii. Wraz z pośpiechem w formowaniu Międzymorza przez Stany Zjednoczone, mogą pojawić się przed nim trzy niespodziewane wyzwania, będące rezultatem geopolitycznych wolt.
Tomasz Jankowski: „Państwo Islamskie” – czyli o różnicach między tym co formalne, a realne
Tomasz Jankowski
W kontekście ostatnich zamachów w Paryżu można domniemywać, że debata wokół Państwa Islamskiego, destabilizacji Bliskiego Wschodu i współpracy świata w „wojnie z terroryzmem” bardzo szybko rozgorzeje, a rozhisteryzowane społeczeństwa europejskie łatwo ulegną generalizacjom i stereotypom dotyczącym zbiorów, takich jak „Arabowie”, „muzułmanie” czy nawet „uchodźcy” bądź „imigranci”. Niniejszy tekst oprócz krótkiego rysu historyczno-ideologicznego, jest próbą odpowiedzi na pytanie o przyszłość Państwa Islamskiego, jego możliwe ścieżki rozwoju oraz o to, kto ponosi największe ryzyko w wypadku sukcesu fundamentalistów.
Andrew Korybko: Współczesna geopolityka UE i wspierany przez USA rozwój Międzymorza (cz. I)
Andrew Korybko
Efektem bezprecedensowego sukcesu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości jest powstanie pierwszego od 1989 r. jednopartyjnego rządu większościowego w Polsce a także przejęcie wszystkich gałęzi władzy przez partię rządzącą. Logiczną tego konsekwencją jest stworzenie Jarosławowi Kaczyńskiemu – „szarej eminencji” – warunków do wdrożenia swojej wizji Polski, będącej de facto reinkarnacją koncepcji Józefa Piłsudskiego, tj. Międzymorza. W kontekście współczesnej geopolityki UE, stwarza to potencjał rozszerzenia kontrolowanej przez USA „dwubiegunowości” między Niemcami a Francją w taki sposób, by uwzględnić bardziej lojalną i proamerykańską Polskę, której zadaniem byłoby oddzielanie Europy Zachodniej od Rosji na wypadek odprężenia (détente) między nimi.
Marek Chlebuś: Rejs
Marek Chlebuś
Miejsce Polski w świecie stale się obniża. Nie chodzi przy tym o tak oczywisty geopolityczny regres, jak ten z pozycji europejskiego mocarstwa, którą osiągnęliśmy w czasach słabości Niemiec i Rosji, do całkowitego zaniku państwa po rozbiorach. Nie chodzi też o widoczne na mapach kurczenie się kraju od czasów jagiellońskich po współczesne. Degradacja postępuje także w ostatnich dziesięcioleciach i jest nadzwyczaj stabilnym procesem.
Marco Siddi: Geopolityka gazociągów – projekty Gazpromu
Marco Siddi
Nord Stream 2 oraz Turkish Stream to gazociągi, których budowa została zainicjowana przez Władimira Putina, by ograniczyć wpływy Ukrainy w kwestii przesyłu rosyjskiego gazu do Unii Europejskiej.
Claudio Mutti: Europa muzułmańska
prof. Claudio Mutti
O obecnym dziś w Europie islamie zwykło się myśleć jako o religii charakterystycznej dla imigrantów napływających z krajów arabskich i innych obszarów Azji oraz Afryki. Rozważania dotyczące historycznej obecności islamu w Europie, a zatem sytuacji, kiedy był on religią autochtonicznej ludności europejskiej, ograniczają się zazwyczaj do wzmianek na temat słowiańskich i albańskich społeczności zamieszkujących Bałkany.
Andrzej Zapałowski: Federacyjna Rzeczypospolita Polska – zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa?
dr Andrzej Zapałowski
To, że w Polsce myśl strategiczna nie jest wśród elit sprawujących władzę w cenie, widać nie tylko po bieżących decyzjach w gospodarce, polityce, ale przede wszystkim, po ogólnym stanie państwa. Doradcami rządu i prezydentów coraz częściej zostają osoby, których zadaniem jest uzasadnienie koniunkturalnych, aktualnych celów grupy lub osób sprawujących władzę lub do niej pretendujących. Wszelkie analizy, które pojawiają się w odniesieniu do zagrożeń Polski, a które nie wpisują się w strategię Berlina, Brukseli, Waszyngtonu, a nawet pośrednio Moskwy, są z gruntu rzeczy odkładane, aby nie „mącić” i nie zakłócać procesów, realizowanych i kreowanych przez istotne ośrodki siły, także na naszym obszarze egzystencjonalnym.
Szota Apchaidze: Radykalny islam – broń w rękach Zachodu
Szota Apchaidze
Radykalny islam to geopolityczna broń zachodniego systemu politycznego, która skutecznie stosowana jest do walki z oponentami. Współczesny wahabizm to część geopolitycznej strategii USA zmierzającej do ustanowienia jednobiegunowego systemu globalnej kontroli i Nowego Światowego Porządku.