W odpowiedzi na powyższe zastrzeżenia 31 maja 2014 r. aktywiści EuroMajdanu podpalili, w proteście, przy wylocie na Chreszcztyk opony samochodowe. „Trwamy tu, aby mieć wpływ na władze. Kliczko nie sprywatyzował jeszcze Ukrainy i nie może ot tak powiedzieć – zabierajcie się stąd” – mówił jeden z protestujących. Przedłużający się – od czasu obalenia prezydenta Wiktora Janukowycza (22–26 luty) EuroMajdan jest przede wszystkim wyrazem braku zaufania działaczy społecznych do całej ukraińskiej klasy politycznej, w tym także i tej części, która doszła w wyniku EuroRewolucji do władzy oraz wniosków, jakie wyciąnięto z czasów Pomarańczowej Rewolucji, kiedy to tandem Juszczenko-Tymoszenko, zamiast reformować państwo, pogrążył je w chaosie walki partyjnej.

W rezultacie też magistrat wydał następujące oświadczenie, w którym odżegnał się od wcześniejszej sugestii: „Majdan przywrócił demokrację na Ukrainie – miliony obywateli, wśród których były setki tysięcy kijowian, przyszli tu, aby bronić przyszłości swojej i swojego kraju […]. Rozumiemy, że kraj i stolica powinny wrócić do normalności oraz rozpocząć reformy, których oczekuje społeczeństwo. Obecnie to sam Majdan powinien dokonać wyboru, co do swojej przyszłości”.

Warto także nadmienić, iż w połowie maja samoobrona Majdanu przekształciła się w organizację społeczną, gdyż jej liderzy zostali wchłonięci przez nowy układ rządzący, zaś poszczególne sotnie stały się podstawą organizacja Gwardii Narodowej, której poszczególne bataliony walczą obecnie z separatystami rusofońskimi, reprezentującymi parapaństwowy Związek Republik Ludowych.

Żródło: Serwis agencyjny UNIAN i „Ukraińska prawda” 31 V 2014-05-31
opr. Mark Kellen
Fot. rt.com