Konrad Rękas

Ostatni rok przyzwyczaił już chyba opinię publiczną, że nie należy przywiązywać większej wagi do oświadczeń, deklaracji i wystąpień przedstawicieli władz w Kijowie. To znaczy są one pozbawione wartości jaki nośniki informacji o faktach, niczym opowieści o sukcesach wędkarskich, nie mniej jednak niosą ze sobą pewien przekaz o charakterze propagandowym i ideologicznym, który, mimo pozornej absurdalności – musi jednak być dostrzegany i analizowany tak co do skutków, jak i motywów.

  Karol Kaczorowski, dr Joanna Bocheńska

Regiony Syrii zamieszkane w większości przez Kurdów, które w listopadzie 2013 roku ogłosiły autonomię i połączyły się pod wspólną nazwą Rodżava, dzielą się na trzy kantony – Efrin, Kobane i Dżazira (kurd. Cizîrê). Ich mieszkańcami są różne grupy etniczne – Kurdowie, Arabowie, Asyryjczycy, Turkmeni i Ormianie, jednak to ta pierwsza grupa dominuje liczebnie i politycznie na większości tych terenów. Mimo owej dominacji Kurdowie w Syrii często podkreślają wielokulturowość swojej autonomii i potrzebę oddania głosu mniejszościom etnicznym i religijnym.

rozmawia Konrad Rękas

Mamy do czynienia z hybrydowym okresem Zimnej Wojny, nie zaś z Trzecią Wojną Światową. „Hybrydowość” związana jest z obecnością na Ukrainie (choć nieoficjalną) i Rosji, i Stanów Zjednoczonych (poprzez wsparcie wojskowe, ekonomiczne itp), pozbawioną jednak odpowiedzialności ze względu na „braku udziału” w pełnym tego słowa znaczeniu – mówi doc. dr Darina Grigorowa, prof. Uniwersytetu Sofijskiego im. św. Klemensa z Ochrydy, szefowa Zakładu Historii Najnowszej Fakultetu Historycznego w rozmowie z Konradem Rękasem.

Bartosz Bekier

W czasach, gdy rozważa się nawet prywatyzację lasów, a Rzeczpospolita jawi się jako twór bardziej przypominający ubezwłasnowolnioną firmę, działającą w ramach międzynarodowego trustu, aniżeli suwerenne państwo, konieczne jest wysunięcie postulatu renacjonalizacji strategicznych gałęzi gospodarki i infrastruktury. Zadłużone, średniej wielkości państwo, nie dysponujące własnym majątkiem i środkami gospodarczego nacisku, traci jakiekolwiek znaczenie polityczne, degradując się do roli rady nadzorczej posłusznie wykonującej polecenia obcego zarządu.

prof. dr hab. Anna Raźny

W świadomości Polaków sama nazwa NATO, podobnie jak transatlantyckiej opcji politycznej nabrała znaczenia słów-kluczy o charakterze wręcz magicznym, zaś amerykańskie koneksje stały się powodem do chluby w biografiach elity nie tylko politycznej, ale również intelektualnej i artystycznej.

Radosław S. Czarnecki

Czy alienacja elit zagraża substancji światowej kultury? I czy taki scenariusz nie jest ostatecznym bankructwem idei Oświecenia i modelu zachodnioeuropejskiej wolności, demokracji, solidarności oraz wizji przyszłej społeczności światowej postrzeganej jako wspólnota?

Michał Soska

Angela Merkel kilkakrotnie, konsekwentnie powtarzała, że Niemcy są za pokojowym, politycznym i dyplomatycznym rozwiązywaniem konfliktów. Czyli mówiąc wprost: Niemcy na wojnę z Rosją by nie poszły, bo nie mają w tym żadnych interesów.

  ECAG

Niniejsza pozycja ma na celu rekonstrukcję i analizę sposobu relacjonowania konfliktu kaukaskiego w 2008 r. między Gruzją a Federacją Rosyjską o Osetię Południową i Abchazję w polskiej prasie drukowanej oraz w przekazach internetowych. Odnośnie wyboru tematu należy podkreślić, że w polskich badaniach medioznawczych konflikty wojenne w całości, były analizowane niezwykle rzadko. Daje to tym samym unikalną możliwość spojrzenia na przekaz o wojnie z punktu widzenia "mechaniki" jego powstawania, analizy zniekształceń, błędów i manipulacji, wynikających z rozpowszechnionych w polskich mediach na skalę masową stereotypów.

dr Zdzisław Lachowski

Sytuacja Ukrainy w 2014 r. znalazła odbicie w obszarze bezpieczeństwa wojskowego. Proces budowania zaufania polityczno-militarnego na obszarze OBWE, który ostatnio mocno kulał, stanął pod wysoce dramatycznym znakiem zapytania, gdy jego formalny status rozchodzi się z rzeczywistością narastającej nieufności, sankcji i napięć. Ewidentnie w warunkach kryzysu przychodzi z trudem ten proces kontynuować. Jednak paradoksalnie, po okresie zastoju, a nawet regresu w tym względzie, jeżeli zaistnieje wystarczająca polityczna wola, przywództwo i determinacja, obecny reżim Dokumentu wiedeńskiego 2011 w sprawie środków budowy zaufania i bezpieczeństwa oraz inne pokrewne instrumenty mogą uruchomić rozwiązania przywracające stabilność i przewidywalność oraz tworzyć normy i mechanizmy, skuteczniej odpowiadające na potrzeby uczestników procesu bezpieczeństwa w nowej sytuacji.

dr Robert Potocki

W dniach 17–18 grudnia 2014 r. gościł w Warszawie prezydent Ukrainy Petro Poroszenko. Wizyta przypadła dokładnie w momencie, gdy u naszego wschodniego sąsiada doszło do zakończenia procedury wyborczej (7 grudnia – wybory samorządowe), wymuszonej przez społeczeństwo obywatelskie podczas EuroMajdanu oraz zawarcia kolejnego rozejmu (10 grudnia) w „pełzającej” i niekończącej się wojnie noworosyjskiej. Ponadto państwo to w zasadzie znajduje się na granicy niewydolności instytucjonalnej i bankructwa ekonomicznego, a gdyby nie ograniczone wsparcie finansowe ze strony MFW, USA i UE to nie bardzo byłoby wiadome, jak potoczyłyby się dalsze losy władz porewolucyjnych.