Jarosław Kit

Obecny konflikt Ukrainy z Federacji Rosyjskiej wywołuje więcej pytań, aniżeli mamy odpowiedzi. Ważne i ciekawe jest to, że ukraińska armia, która powinna była od razu przystąpić do próby sił z najeźdźcą, faktycznie poddała się bez walki na Krymie. Jeśli pozbyć się dyplomatycznego słownictwa i politycznych gier, to jaki jest aktualny prawdziwy stan ukraińskiego wojska? Czy Ukraina ma szansę na obronę swojego terytorium za pomocą własnych sił zbrojnych? 

  Jacek C. Kamiński

Proces powstawania nowych, prorosyjskich struktur państwowych na obszarze Ukrainy może być wydarzeniem o skutkach brzemiennych dla całej Eurazji, a w efekcie dla globalnego układu sił. „Jako przerażający jawi się przykład Krymu. Odtąd flaga Rosji może wznosić się w najbardziej nieoczekiwanych miejscach jako obrona przed NATO i ekonomiczną blokadą ze strony Zachodu tych krajów, których naród ośmieli się rzucić wyzwanie Unii Europejskiej i USA” – przewiduje rosyjski ekonomista Wasilij Kołtaszow z renomowanego moskiewskiego Instytutu Globalizacji i Ruchów Społecznych [1].

  Stanisław Niewiński

Zeszłoroczny kryzysy międzynarodowy wokół Syrii oraz tegoroczny, związany z sytuacją na Ukrainie, stopniowo kształtują globalny układ sił. Z dzisiejszej perspektywy można powiedzieć o uformowaniu się dwóch podstawowych bloków geopolitycznych. 

  Konrad Rękas

Dyplomacja to nie piekarnia. Zwolennicy rozwiązań szybkich, a spektakularnych winni więc skupić swą aktywność na bójkach w barach, nie zaś na komentowaniu i analizowaniu rzeczywistości geopolitycznej. Partię ukraińską Rosja rozgrywa na zimno, spokojnie i planowo, przy czym nie wynika to nawet z jakiegoś szczególnego geniuszu prezydenta Władimira Putina, co z immanentnych cech systemu politycznego Federacji, w tym złożoności krzyżujących się w jej obrębie interesów gospodarczych.

  dr Marek Pieńkowski

Reformy ukraińskie stanowić mają realizację wymogów przedłożonych Kijowowi przez takie instytucje finansowe, jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Bank Światowy, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju czy Europejski Bank Inwestycyjny. Podpisanie DCFTA z UE odkładane jest na bliżej nieokreśloną perspektywę, bowiem wydatki związane z koniecznością dostosowania do norm i regulacji unijnych jeszcze bardziej pogrążyłyby znajdującą się już teraz na granicy w bankructwa gospodarkę ukraińską.

  Konrad Rękas

Wizyta niemieckiej kanclerz Angeli Merkel w Warszawie i jej wystąpienie w towarzystwie premiera Donalda Tuska, stanowią tylko proste potwierdzenie oczywistego faktu, że polityka zagraniczna III RP stanowi jedynie funkcję dyplomacji niemieckiej, a nasze deklaracje w kwestii krymsko-ukraińskiej służą jedynie interesom Berlina. 

  dr hab. Anna Antczak-Barzan

Udział żołnierzy polskich w operacji Unii Europejskiej w Republice Środkowoafrykańskiej nie jest zgodny z polskimi interesami narodowymi w kontekście budowania pozycji międzynarodowej kraju i jego silnej pozycji w ramach UE. Decyzja ta była wyłącznie gestem w kierunku Francji, aby podtrzymać obecnie bardzo dobre stosunki między krajami. Taka polityka Polski nie byłaby może dziwna, gdyby istniała szansa, że kiedy Polska będzie tego potrzebowała, Francja także ją wesprze.

  Konrad Rękas

Dwa fakty są bezsporne. Po pierwsze, sytuacja na Ukrainie nie jest obojętna dla Polski. Po drugie – nie jesteśmy stroną w tych wydarzeniach. Pierwsze konstatacja nakazuje baczenie obserwowanie sytuacji za Bugiem. Druga – powstrzymywanie się od prostego deklarowania sympatii, czy przenoszenia własnych, krajowych skłonności na realiach ukraińskie.

  Info ECAG

W tle starań Ukrainy o podpisanie układu stowarzyszeniowego z UE dużo dyskretniej podejmowane są działania, zmierzające do silniejszego związania tego kraju ze strukturami NATO. Akcja ta budzi niepokój zwłaszcza ukraińskiego kompleksu wojskowo-przemysłowego, a także wywołuje protesty martwiących się o przyszłość segmentu obronnego gospodarki. Tradycyjnie przeciw są też komuniści. 

  Piotr Kuspys

„Nieprzemyślana polityka Rosji wpycha Ukrainę w ramiona UE”, uważa wielu polityków i komentatorów. Zapominają jednak przy tym, że rosyjska dyplomacja jako jedna z najlepszych na świecie, nie działa pochopnie, i nie ma w niej miejsca na przypadkowe i nieprzemyślane kroki. Wojny handlowe i polityczne naciski ze strony Kremla stanowią element szerszej gry międzynarodowej, skierowanej nie tyle przeciwko samej Ukrainie, ile całej UE.