Marco Siddi

Nord Stream 2 oraz Turkish Stream to gazociągi, których budowa została zainicjowana przez Władimira Putina, by ograniczyć wpływy Ukrainy w kwestii przesyłu rosyjskiego gazu do Unii Europejskiej.

Konrad Rękas

Przez media III RP przemknęła niedawno informacja o konflikcie między władzami w Aszchabadzie a Gazpromem. „Czy rosyjska spółka jest niewypłacalna?” – krzyknęły triumfalnie tytuły, dowodzące jak zwykle, że Rosja jest równocześnie śmiertelnie groźna i zarazem całkowicie bezradna – po czym znowu Azja Środkowa przestała kogokolwiek w Polsce obchodzić. Tymczasem najsłabsze ogniwo podbrzusza Eurazji, prowadzone chwiejną ręką Gurbanguły Berdimuchammedowa – Turkmenistan – ma wszelkie dane, by stać się kolejnym polem starcia Wschód-Zachód.

Pierluigi Mennitti

Które przedsiębiorstwa, banki inwestycyjne oraz niemieckie elity polityczne próbują wpłynąć na decyzje rządu Angeli Merkel oraz Bundestagu?

  Konrad Rękas

Tytułowe pytanie abstrahuje od faktycznych możliwości Polski w tym zakresie. Nie odnosi się nawet do kwestii tak zasadniczej, jaką jest „powstrzymywanie Rosji”. Czy jest to zatem tylko kalka językowa doktryny Trumana, czy też niesie ze sobą jakieś głębsze w wymiarze współczesnym i przyszłościowym treści geopolityczne? Nie chodzi tu jednak o wywód na tym poziomie szczegółowości. Warto po prostu, w sytuacji, w której „wszyscy”, począwszy od Ann Applebaum, a skończywszy na Piotrze Kraśce, „zastanawiają się” czy prezydenta Federacji „powstrzymywać” gospodarczo, bronią konwencjonalną, czy już jądrową – zapytać: dlaczego i po co Polska miałaby przeszkadzać Rosji w osiąganiu tego, czy owego celu politycznego?

  Konrad Rękas

Gdyby pokusić się o wskazanie sektorów gospodarki najbardziej wrażliwych na kryzys ukraiński – byłyby nimi z pewnością energetyka i branża rolno-spożywcza. Co istotne, w obu przypadkach istotne wydają się nie tylko bieżące problemy odczuwane od kilku miesięcy, ale i ich długofalowe następstwa, związane m.in. ze zmianą wektorów polityki ekonomicznej tak Ukrainy, jak i Rosji oraz innych zainteresowanych podmiotów. Niestety, bardzo jednostronne i nacechowane emocjonalnością nastawienie władz Polski skutecznie utrudniają nawet dostrzeżenie i pogłębioną analizę zachodzących zjawisk, nie mówiąc o oszacowaniu ich ewentualnych kosztów.

  Andrzej Dołęga

Kryzys polityczny, zwieńczony upadkiem państwa i wojną domową na Ukrainie ma bezpośredni wpływ na perspektywy rozwoju gospodarczego tego kraju. Bez wątpienia analiza zachodzących za naszą wschodnią granicą procesów makroekonomicznych ma istotne znaczenie również ze względu na wpływ, jaki mogą one wywrzeć na stan różnych sektorów gospodarki polskiej, zależnych od współpracy handlowej z ukraińskimi partnerami. Tym istotniejsze wydaje się być podjęcie próby analizy obecnej kondycji Kijowa, oraz prognozy krótko- i średniookresowej jej rozwoju.

  Kamila Węderska

Bezpieczeństwo energetyczne to niezwykle modny, często poruszany i kontrowersyjny problem XX i XXI wieku. W środkach masowego przekazu słyszy się o bezpieczeństwie energetycznym Unii Europejskiej czy Federacji Rosyjskiej. Jednak gdzieś między tymi dwoma graczami areny międzynarodowej kryją się pomniejsze państwa, będące nierzadko między przysłowiowym „młotem a kowadłem” w swojej polityce energetycznej, która stanowi przecież nieodłączny element szeroko rozumianej gospodarki.

  Paweł Godlewski

19 września 2013 roku konsorcjum Shah Deniz (dalej: SD) podpisało kontrakty z szeregiem europejskich firm na dostawy gazu ziemnego z drugiego etapu wydobycia surowca ze złoża Shah Deniz. Zawarte umowy będą możliwe do zrealizowania po wybudowaniu Rurociągu Transadriatyckiego (TAP – Trans-Adriatic Pipeline), który konsorcjum SD wybrało w czerwcu 2013 roku jako pierwsze połączenie gazowe w ramach tzw. Południowego Korytarza Gazowego, tym samym odrzucając propozycję Nabucco West.

  Info ECAG

Prezydent Tadżykistanu Emomali Rachmon poczuł się rozczarowany pominięciem jego państwa podczas wrześniowego tournée chińskiego przywódcy, Xi Jinpinga po Azji Środkowej. Zyskuje na tym Rosja i jej surowcowa dyplomacja.

  Info ECAG

Azerski gaz popłynie w końcu na zachód, ale nie do liczących na dywersyfikację dostaw z Rosji państw środkowoeuropejskich, ale do partnerów gotowych rozmawiać z Baku o zyskach, a nie o polityce.