Konrad Rękas

Tytułowe pytanie abstrahuje od faktycznych możliwości Polski w tym zakresie. Nie odnosi się nawet do kwestii tak zasadniczej, jaką jest „powstrzymywanie Rosji”. Czy jest to zatem tylko kalka językowa doktryny Trumana, czy też niesie ze sobą jakieś głębsze w wymiarze współczesnym i przyszłościowym treści geopolityczne? Nie chodzi tu jednak o wywód na tym poziomie szczegółowości. Warto po prostu, w sytuacji, w której „wszyscy”, począwszy od Ann Applebaum, a skończywszy na Piotrze Kraśce, „zastanawiają się” czy prezydenta Federacji „powstrzymywać” gospodarczo, bronią konwencjonalną, czy już jądrową – zapytać: dlaczego i po co Polska miałaby przeszkadzać Rosji w osiąganiu tego, czy owego celu politycznego?

geopolityka  Thierry Meyssan

Wygląda na to, że Rijad wspierający od 35 lat wszelkie ruchy dżihadystów, nawet te najbardziej radykalne, niespodzianie zmienił swoją politykę. Kiedy stało się jasne, że kolejną ofiarą Państwa Islamskiego może paść sama Arabia Saudyjska, Rijad dał sygnał, że nadeszła pora zniszczyć organizację. Jednak, wbrew pozorom, Turcja i Izrael w dalszym ciągu wspierają Państwo Islamskie, nadal handlując kradzioną przez nie ropą naftową.

  dr Andrzej Zapałowski

Porozumienie w Mińsku ma bardzo duże znaczenie dla dalszego rozwoju sytuacji w Donbasie. Po pierwsze doszło do czasowego zawieszenia broni, co pomoże obydwu stronom przygotować się do dalszej walki. Po drugie Kijów pośrednio uznał separatystów za podmiot i oficjalną stronę konfliktu, a nie tak jak było dotychczas za grupę wyjętych spod prawa terrorystów.

  Tomasz Jankowski

Ugruntowanie prawne instytucji Rady Europejskiej nakazałoby domniemywać, iż wybór nowego jej Przewodniczącego nie powinien rodzić określonych konsekwencji w zakresie polityki zagranicznej Unii Europejskiej ani też mieć znaczącego wpływu na jej kształt czy kierunki rozwoju. W praktyce bowiem, mimo dosyć szerokich kompetencji, Rada Europejska nie posiada znamion samodzielności, za to podlega zarządowi Komisji Europejskiej. A jednak, przynajmniej warstwa symboliczna tego stanowiska może rodzić konkretne skutki dla wyznaczenia priorytetów Unii Europejskiej na scenie międzynarodowej.

  Władimir Linderman

Kiedy przywódcy „starej” Europy usiłują jakoś rozwiązać problem ukraiński, przywódcy Polski i krajów nadbałtyckich rozdmuchują wojenną psychozę, potęgując i uwiaryganiając blef ukraińskiej propagandy i agitacji. Służyć temu ma zbliżający się szczyt NATO...

  Adam Kowalczyk

Nie ulega wątpliwości, że ostatnie wydarzenia za wschodnią granicą RP stanowią jedno z największych wyzwań dla polskiej polityki zagranicznej po 1989 r. Wyzwanie specyficzne, inne iż „ucieczka ze Wschodu”, której uwieńczeniem było przystąpienie do Sojuszu Północnoatlantyckiego (1999 r.) oraz Unii Europejskiej (2004 r.). W bezpośrednim otoczeniu Polski ma obecnie miejsce poważny konflikt zbrojny (określany często, nie bez racji, regularną wojną), którego uczestnikami są dwaj sąsiedzi RP – Ukraina oraz Federacja Rosyjska. W takiej sytuacji zasadne są pytania nie tylko o stan bezpieczeństwa naszego kraju, ale także o prowadzoną przez Warszawę politykę zagraniczną.

geopolityka  dr Eugeniusz Januła

Walki na wschodzie Ukrainy, w odległości, licząc geopolitycznie całkiem niedalekiej od naszego kraju, muszą siłą rzeczy budzić zainteresowanie. Niekiedy też emocje i obawy. Zawsze bowiem istnieje przynajmniej teoretyczna możliwość, że ten konflikt może przenieść się i w bezpośrednie sąsiedztwo naszych granic.

  Konrad Rękas

Co najmniej od czasu Krymu wiadomo, że Górski Karabach jest jednym z kilku oczekiwanych frontów rozproszonej Trzeciej Wojny Światowej. Już kilka miesięcy temu ruchy wojsk po obu stronach granicy wywołały obawy o eskalację konfliktu, a wzajemne wymiany ognia wydawały się przybliżać nową wojnę ormiańsko-azerską. Inaczej niż 22 lata temu, dziś byłaby to już jawnie wojna między atlantyckim, a eurazjatyckim blokiem geopolitycznym. Na szczęście sprawę wziął w swoje ręce Władimir Putin, ale to nie on, ale Ilham Alijew ma w ręku klucz do rozstrzygnięcia konfliktu i być może ustalenia nowego ładu na Zakaukaziu.

  dr hab. Piotr Kwiatkiewicz

Prawda rzadko jest czysta i nigdy nie bywa prosta – te słowa Oskara Wilde’a mogą uchodzić za esencję naszej egzystencji, także w wymiarze społecznym. Precyzyjnie oddają bowiem specyfikę stosunków międzynarodowych, gdzie informacja i dezinformacja splatają się w nierozerwalną całość, tworząc nowy byt polityczno-medialny. Casus Ukrainy może służyć tutaj za przykład.

Import polskich towarów na rynek rosyjski spadł o 6,3% – mówi Aleksandr Aleksiejew, Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Federacji Rosyjskiej w Polsce w rozmowie z dr Mateuszem Piskorskim.