Bartosz Mroczkowski

Recenzja: Raja Shehadeh, Palestyńskie Wędrówki. Zapiski o znikającym krajobrazie, Wydawnictwo Karakter, Kraków 2011, 275 ss.

  Bartosz Mroczkowski

Zniecierpliwienie niezdecydowaniem Unii Europejskiej odnośnie akcesji Turcji, turecki premier Recep Tayyip Erdogan zastępuje budową własnego centrum geopolitycznego w regionie Bliskiego Wschodu. Systematycznie od 2002 roku skutecznie nadaje ton realizmu w tureckiej polityce zagranicznej, zdobywając kolejnych sojuszników. Wspiera kraje muzułmańskie, wynosząc się na pozycję lidera. Nie patrząc na Zachód, zbliżył się do państw autorytarnych – Iranu i Syrii. Krytykuje za zakaz budowy minaretów w Szwajcarii i wspiera opozycjonistów w Arabskiej Wiośnie Ludów. Czy możemy mówić o modelu tureckim?

  Piotr A. Maciążek
Bartosz Mroczkowski

Już 1 lipca Polska przejmuje od Węgier pieczęć sprawowania prezydencji w Radzie Unii Europejskiej. Prezydencja jak w każdym przypadku obejmuje szeroki zakres działań (od kultury, gospodarki, kończąc na kwestiach wizerunkowych). Jako lider polityki wschodniej, Polska ma okazję do mocniejszego głosu w sprawie Białorusi. Kryzys reżimu Aleksandra Łukaszenki i przewodnictwo Unii nad Wisłą to idealny moment na nakreślenie strategii działań w stosunku do naszego niesfornego sąsiada – jaka ona jest, jaka powinna być? Jak może wpłynąć na całe spektrum wschodniej polityki sąsiedztwa UE?

  Bartosz Mroczkowski

Rosja posiada 30% światowych zasobów gazu i ponad 5.5% światowych pokładów ropy co determinuje rosyjską politykę zagraniczną, ponieważ pozwala to na odgrywanie roli globalnego potentata w energetyce. Władze w Rosji wykorzystują swoja pozycję w umacnianiu swoich wpływów w regionie poszerzając przy tym współprace na podłożu międzykontynentalnym.

  Bartosz Mroczkowski

Przez ostatnie tygodnie byliśmy karmieni przez media opiniami i ekspertyzami na temat wizyty prezydenta Stanów Zjednoczonych Baracka Obamy w Polsce. Niektórzy łączyli jego pobyt ze złotymi górami, inni wypowiadali się bardziej przyziemnie. Tymczasem w układzie europejskim niewiele to zmienia, a Polska, jak zwykle, posiada ogromne oczekiwania w wielu aspektach – od gospodarki po uzbrojenie, w tym arcyważną sprawę inwestycji amerykańskich firm w gaz łupkowy. Tymczasem Rosja milczy...

  Bartosz Mroczkowski

W erze globalizacji, multikulturalizm wydaje się być jego nieodłączną częścią. Systematycznie Niemcy od zakończenia II Wojny Światowej zalewani są kolejnymi falami muzułmańskiej emigracji, a wyspy brytyjskie, w szczególności Londyn, są w dołku z braku kolejnych pomysłów na politykę „multi-kulti”. Pytanie brzmi, czy to politycy są mało kreatywni w tworzeniu nowych rozwiązań prawnych, ułatwiających integrację? Czy imigranci tworzą własne kasty, jednocześnie są niechętni do wymiany kulturowej?

  Bartosz Mroczkowski

Od wielu miesięcy obserwujemy bardzo napiętą sytuację na Bliskim Wschodzie. Protesty, niekiedy przeradzające się w krwawe demonstracje, sięgały od Tunezji przez Libię, Egipt, Bahrajn, Jemen - na Syrii kończąc. We wszystkich tych napięciach, po środku leży Izrael z Hamasem w Strefie Gazy i Fatach na Zachodnim Brzegu. Czemu akurat tam nie ma masowych protestów, choć wydawałoby się, że to szansa dla autonomii palestyńskiej? geopolityka

  Bartosz Mroczkowski

Recenzja: Ewa Jasiewicz, Podpalić Gazę, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2011, 384 ss.

  Bartosz Mroczkowski

Przemianowanie sił w stosunkach międzynarodowych odbywa się po przez pojawienie się nowego mocarstwa, lub osłabnięcie drugiego. Natomiast przewartościowanie w polityce zagranicznej i nakreślenie  nowych priorytetów przychodzi wtedy gdy stabilizacja regionu nie wymaga większej uwagi mocarstwa lub nie ma jej wcale. Gdzie jest Europa w polityce zagranicznej Baraka Obamy i czym różni się jego wizja od Busha juniora?

  Bartosz Mroczkowski

Polska polityka zagraniczna przeżywa w ostatnich latach czas oświecenia i dzięki coraz bardziej docenianym w świecie polskim dyplomatom, bazuje ona na racjonalnej ocenie rzeczywistości. W stosunkach międzynarodowych planuje się koncepcje krótko, średnio i długo terminowe. Niewątpliwie polska prezydencja w Radzie Unii Europejskiej to plan krótko terminowy, bo od lipca do końca grudnia tego roku, ale polskie MSZ liczy na daleko idące korzyści. Ogromna szansa, która z zasady powinna wzmocnić państwo, a jednak jest się czego obawiać. geopolityka